משתמש:באלייכטן הכי גדול/חב"דפדיע: כ"ק אדמו"ר נשי"ד

באלייכטן הכי גדול/חב"דפדיע: כ"ק אדמו"ר נשי"ד
דער ליובאוויטשער רבי
געבוירן געווארן	י"א בניסן תרס"ב
	ניקאלאיאוו, צארישן רוסלאנד
זיינע רבנים	רבי לוי יצחק שניאורסאהן, אדמו"ר הריי"צ
זיינע תלמידים	חסידי חב"ד ארום דער גאנצער וועלט
זיינע חיבורים	זע לקמן ביים פסקא - תורתו ומשנתו
זיין ווייב	הרבנית חיה מושקא שניאורסאהן
פאטער	הרב לוי יצחק שניאורסאהן
מוטער	הרבנית חנה שניאורסאהן

רבי מנחם מענדל שניאורסאהן (ווערט אנגערופן אויך דער ליובאוויטשער רבי און ביי חסידי חב"ד דער רבי), געבוירן געווארן אין יאר תרס"ב, איז א גייסטיקער וועלטישער מנהיג, און זיין השפעה ארום דער גאנצער וועלט, און בפרט ביים אידישן פאלק. דער זיבעטער נשיא פון חסידות חב"ד, און ווערט אויסגערעכנט אלץ מלך המשיח וואס וועט גואל זיין דעם עם אין די גאולה האמיתית והשלימה. צווישן זיינע באוואוסטע פעולות, איז די תנועה פון שליחות, און אויך די עשרת המבצעים וואס ער האט געגרינדעט, מיט א כוונה זיך בריינגען די יידישקייט צו יעדער אידן, בכל קצווי תבל. אין זיינע פעולות, רייד און השפעה שטרעכט זיך אונטער די דערווארטונג אויף משיח און די פעולות צו גיכן די גאולה.

אין ג' תמוז תשנ"ד, האט דער רבי פארשווינדן געווארן מעיני בשר ודם, אבער די חסידים זיינען נאך מאמינים אין די נצחיות פון זיין טעטיקייט אין דעם עוה"ז הגשמי, ואדרבה ביתר שאת ויתר עז. צווישן חסידי חב"ד זיינען דא פארשידענע דעות וועגן דעם ענין, אבער דאך רובם ככולם גלויבן אז דאס א טייל פון חבלי משיח און ווארטן אויף די התגלות פון משיח צדקנו בב"א.

לעבנ'ס געשיכטע

געבורט און יוגנד

דער רבי איז געבוירן געווארן פרייטיג, י"א ניסן תרס"ב (אפריל 18, 1902 למנינם), אין די רוסישע-אוקראיינישע שטעטל ניקאלאיאוו, צו זיינע עלטערן הרב ר' לוי יצחק און הרבנית חנה שניאורסאהן, א טאכטער פון הרב מאיר שלמה יאנאווסקי, דער רב פון ניקאלאיאוו.

אין י"ח ניסן, חול המועד פסח, איז געווען די ברית מילה פון דעם רבי'ן. די סעודת מצווה איז געווען אין ביי דעם רבינ'ס זיידנ'ס (הרב יאנאווסקי) הויז, און סאך אידן פון די גאנצע שטאט האבן גענומען טייל אין די חגיגה. בשעת די סעודה האבן דעם רבינ'ס זיידעס און טאטע געדרשנ'ט, און דער לעצטער מקשר געווען ע"פ קבלה צווישן די ברית און זיין געבורט'ס טאג וואס איז אויסגעקומען יענעם טאג. גער רבי איז אנגערופן מיט'ן נאמען "מנחם מענדל", נאכן דעם זיידנ'ס זייע, כ"ק אדמו"ר הצמח צדק.

אזוי ווי אין יאר תרס"ט איז דעם רבינ'ס טאטע'ן געווארן דער הויפט רב פון דניפראפעטראבסק (געוועזן יעקאטרינאסלאוו), איז די פאמיליע דארטן אריבערגעפארן.

שוין אויף יוגנסט איז דער רבי שוין באוואוסט מיט זיין מופלא'דיקע זכרון און שקידה. ער האט משקיע געווען זיין צייט אין א טיפן לערנען פון גאנץ חלקי התורה; נגלה און נסתר, בשעת דער גרויסער טייל פון די הדרכה אין דעם האט ער באקומען בעיקר פון זיין הייליגן פאטער. דער רבי האט מתאר געווען זיינע קינדער יארן אלץ א צייט וואס דאן האט ער באקומען זיין וועלט-מייינונג, וואס איר האט ער דורכגעפירט ביי לעצטיגע יאהרן, און בעיקר זייענדיק א רבי. אין א זעלטן בריוו צו מר יצחק בן צבי, דער רבי שרייבט וועגן זיין שטימונג אלץ א קינד:

מיום הלכי ל'חדר' ועוד קודם לזה,

התחיל להתרקם בדמיוני ציור הגאולה העתידה -

גאולת עם ישראל מגלותו האחרונה -

גאולה כזו באופן כזה, שעל-ידה יהיו מובנים ייסורי הגלות, הגזרות והשמדות.

— א בריוו פון יאר תשט"ז צו מר יצחק בן צבי

אין יאר תר"פ, זייענדיק נאר 18 יאר אלט, האט ער אויפגענומען אלץ א רב אין איינער פון די שולן אין די שטאט.

אין יאר תרפ"ג, האט דער רבי געטראפן ערשטנ'ס מיט זיין צונויפטיקער שווער, אדמו"ר הריי"צ, בשעת שפעטער איז ער אריין זיך פארנומען מיט אים אין זיין טעטיקייט אין עסקנות ציבורית, ממלא געווען פארשידענע וויכטיגע תפקידים אין אלערליי תחומים, און געשטאנען צו זיין רעכטן האנט אין זייןן באוואוסטע קריג אויף קדשי מצוות און דת ישראל אין קאמאניסטישן רוסלאנד. אין זעלבן תקופה האט דער רבי ריי"צ אים אנגערופן אלץ זיין "השכלה מיניסטער". בשעת אדמו"ר הריי"צ איז ארעסטירט, דער רבי איז געווען פון די הויפט פירער פון זיין הצלה. נאכן מ'האט עם באפרייט, אדמו"ר הריי"צ איז אוועק געפארן אין מאלאכאווקע, און נאר יחידי סגולה פון די חסידים האבן געהאט רשות צו זיין דארטן. צווישן זיי, איז געווען אויך דער רבי, וועלכער ס'איז איינגעלאדענער'ט צום דער רבי ריי"צ, און א גאנצע טעג נאכאנאנד האבן זיי געשמועסט יעדן טאג פאר לאנגע שעות.

אין חודש תשרי תרפ"ח, איז דער רבי געווען ביי זיינע עלטערנ'ס הויז און האט זי באזוכט, און נאכן חג הסוכות האט זיין מוטער געפארן מיט אים ביז לענינגראד. פון דארט'ן, איז דער רבי ארויסגעפארן פון רוסלאנד, צוזאמען מיט דער צונויפטיקער שווער, אדמו"ר הריי"צ, און מיט אלע זיינע בני בית. נאר די חתונה איז פארהאלטן מצד מאנגל פון מיטל, און דעריבער האט מען באשלאסן זאל דער רבי אוועק פארן צו א אנדערע שטאט, און אין חודש טבת יענעם יאר איז דער רבי אוועק געפארןן קיין בערלין, דייטשלאנד.